بعضی وقتها انسان راه
رشد را به روی خود مسدود می‌بیند و احساس می‌کند هیچ نورانیّتی شامل حالش
نمی‌شود و توفیقات چندانی برای کسب کمالاتِ روحی پیدا نمی‌کند.اینجا انسان
باید روحِ خود را واکاوی کند و ببیند آیا تکبّری در خود پنهان نکرده است که
موجبِ افتادنِ او از نظر حضرت حقّ شده باشد؟
تفکر
در خویشتن ومحاسبهٔ نفس،انتقادپذیری و نگرانی از عاقبت به خیری،عیب‌جویی
نکردن و مشغول نشدن به عیوب دیگران،که نتیجه‌اش غافل شدن از عیوبِ دیگران
است،همه مواردی هستند که میتوانند مارا در کشف تکبّرِ پنهان در وجودمان کمک
کنند.رهایی از تکبر پنهان،صص ۱۴۹-۱۵۱