افتخار الهی...

ولادت باسعادت مولای عاشقان، امیر مؤمنان، علی علیه السلام، 

بر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و همه ی شیعیان آن حضرت، علی الخصوص پدران زحمتکش آقایون محترم ، همسران گرامی و کلا مردان بزرگوار مبارک باد.

  

 

امام علی علیه السلام، مردی فراتر از شعار
مولای متقیان علی علیه السّلام الگوی تمام نمای سیره رفتاری پیامبر عظیم الشأن اسلام صلی الله علیه وآله است. امـام عـلى عـلیـه السـّلام تـلاش مـى کـرد تـا چـونـان رسـول خـدا صـلى الله عـلیـه و آله بـخـورد و بـیـاشـامـد و زنـدگـى کـنـد.

بنا به نوشته مورخین، ولادت علی علیه السلام در روز جمعه 13 رجب در سال سی‏ ام عام الفیل به طرزی عجیب و بی سابقه در درون کعبه یعنی خانه خدا به وقوع پیوست.
اما ولادت این کودک مانند ولادت سایر کودکان به طور عادی نبود بلکه با تحولات عجیب و معنوی توأم بوده است. مادرش خدا پرست بوده و با دین حنیف ابراهیم (ع) زندگی می کرد و پیوسته به درگاه خدا مناجات کرده و تقاضا می نمود که وضع این حمل را بر او آسان گرداند زیرا زمانی که به این کودک حامل بود، خود را مستغرق در نور الهی می دید و گویی از ملکوت اعلی به وی الهام شده بود که این مولود با سایر موالید فرق بسیار دارد.
شیخ صدوق از قول یزید بن قعنب نقل کرده است که گفت من با عباس بن عبدالمطلب و گروهی دیگر در کنار خانه خدا نشسته بودیم که فاطمه بنت اسد مادر امیرالمؤمنین در حالی که به او آبستن بود و درد داشت، آمد و گفت خدایا من به تو و به آنچه از رسولان و کتاب ها از جانب تو آمده‏ اند ایمان دارم و سخن جدم ابراهیم خلیل را تصدیق می کنم و اوست که این بیت عتیق را بنا نهاده است. به حق آن که این خانه را ساخته و به حق مولودی که در شکم من است ولادت او را بر من آسان گردان. یزید بن قعنب گوید ما به چشم خود دیدیم که خانه کعبه از پشت (مستجار) شکافت و فاطمه به درون خانه رفت و از چشم ما پنهان گردید و دیوار به هم برآمد. چون خواستیم قفل درب خانه را باز کنیم گشوده نشد لذا دانستیم که این کار از امر خدای عزوجل است و فاطمه پس از چهار روز بیرون آمد و در حالی که امیرالمؤمنین علیه السلام را در روی دست داشت، گفت من داخل خانه خدا شدم و از میوه‏ های بهشتی خوردم و چون خواستم بیرون آیم هاتفی ندا کرد ای فاطمه، نام او را علی بگذار که او علی است و خداوند علی الاعلی فرماید من نام او را از نام خود گرفتم و به ادب خود تأدیبش کردم و او را به غامض علم خود آگاه گردانیدم و اوست که بت ها را از خانه من می شکند و اوست که در بام خانه ‏ام اذان می گوید و مرا تقدیس و تمجید می نماید، خوشا بر کسی که او را دوست دارد و فرمانش ببرد و وای بر کسی که او را دشمن بدارد و نافرمانی اش کند. (امالی صدوق مجلس 27 حدیث 9)و چنین افتخار منحصر به فردی که برای علی علیه السلام در اثر ولادت در اندرون کعبه حاصل شده است بر احدی از عموم افراد بشر چه در گذشته و چه در آینده به دست نیامده است و این سخن، حقیقتی است که اهل سنت نیز به آن اقرار و اعتراف دارند، چنانکه ابن صباغ مالکی در فصول المهمه گوید: «پیش از آن حضرت احدی در خانه کعبه ولادت نیافت مگر خود او، و این فضیلتی است که خدای تعالی به علی علیه السلام اختصاص داده تا مردم، مرتبه بلند او را بشناسند و از او تجلیل و تکریم نمایند.» (فصول المهمه ص 14) 

حدیث نورانیت حضرت علی علیه السلام