یَا عَبْدَ اللهِ، لاَ تَعْجَلْ فِی عَیْبِ أَحَدٍ بِذَنْبِهِ،
فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ، وَلاَ تَأْمَنْ عَلَى نَفْسِکَ صَغِیرَ مَعْصِیَةٍ،
فَلَعَلَّکَ مُعَذَّبٌ عَلَیْهِ؛ فَلْیَکْفُفْ مَنْ عَلِمَ مِنْکُمْ عَیْبَ غَیْرِهِ لِمَا یَعْلَمُ مِنْ عَیْبِ نَفْسِهِ،
وَلْیَکُنِ الشُّکْرُ شَاغِلاً لَهُ عَلَى مُعَافَاتِهِ مِمَّا ابْتُلِیَ بِهِ غَیْرُهُ.
اى بنده خدا ! در عیب و مذمت هیچکس بر گناهش عجله مکن
شاید خداوند او را آمرزیده باشد.
و نیز بر گناه کوچکى که خود انجام داده اى ایمن مباش
شاید به خاطر آن کیفر بینى،بنابراین هر کدام از شما که از عیب دگران آگاه است به خاطر آنچه از عیب خود مىداند بایداز عیبجوئى دگران خوددارى کند،و شکر و سپاس این موهبت که او از این عیوب پاک است،وى را مشغول دارد!