چه قدر خنده دار است(اولین تلنگر برای خودم)

بسم الله الرّحمن الرّحیم 

 چه قدر خنده دار است که برای عدّه ای یک ساعت خلوت با خداوند دیر و طاقت فرسا است، ولی تماشایِ یک ساعت سریال تلویزیون شیرینه و مثل باد می گذره!!!
  چه قدر خنده دار است که برای عدّه ای صد هزارتومان کمک در راه خداوند مبلغ بسیار هنگفتی به نظر می آید امّا اگر با همون پول به خریدبروند، کم به چشم می آید!!!
 چه قدر خنده دار است که برایِ عدّه ای وقتی مسابقه ورزشی تیم مورد علاقه شون به وقت اضافی می کشد، لذّت می برند و از هیجان در پوست خود نمی گنجند، امّا وقتی مراسم دعا و نیایش و سخنرانی طولانی تر می شود، شکایت می کنند و آزرده خاطر می شویند!!!  
  چه قدر خنده دار است که وقتی یک پیامک خنده دار برای عدّه ای ارسال می شود، مثل  آتشی که در جنگل بیاُفتد، آنرا همه جا پخش می کنند، امّا وقتی یک سخن خوب و آموزنده می شنوند، حتّی حاضر نیستند آنرا با خانواده شان در میان بگذارند!!!
  چه قدر خنده دار است که برای عدّه ای وقت گذاشتن برایِ تماشایِ یک CD که هیچ چیز مفیدی ندارد، لذّت بخش است و خانواده را دورِ هم جمع می کنند، ولی وقت گذاشتن برایِ تماشا کردن و گوش دادنِ یک نوار یا CD سخنرانی که تمامش   درسِ زندگی است عذاب آور است!!!
  چه قدر خنده دار است وقتی که کسی بعضی از ما را نصیحت می کند به جایِ اینکه از او تشکّر کنیم، و دستِ او را ببوسیم که راهِ درست را به ما نشان داده است، به او پرخاش می کنیم و با او بدرفتاری می کنیم!!!
  چه قدر خنده دار است که بعضی از ماها، برایِ خواندنِ نماز جماعت با ثوابِ بسیارش، حاضر نیستیم چند دقیقه وقت بگذاریم و به مسجد برویم، ولی برایِ عروسیِ یکی از اقوامِ دورِمان حاضریم چندین شهر را پشتِ سر بگذاریم تا او ناراحت نشود!!!  
  چه قدر خنده دار است که عدّه ای برایِ یاد گرفتنِ اعتقاداتی دینی خود حاضر نیستیم به مسجد محل یا یک موسسۀ قرانی برویم، ولی عدّه ای از آفریقا و چین و یا حتّی از آمریکا با سختی بسیار به قم می آیند تا اعتقاداتشان را درست کنند!!!
  چه قدر خنده دار است که بعضی از ماها برایِ کمک به نیازمندان، بدترین اسکناس را از لایِ پول ها به او می دهیم و انتظار داریم که خداوند بهترین پاداش ها را به ما اِعطا فرمایند!!!
  چه قدر خنده دار است که عدّه ای از ماها، برایِ گرفتنِ حقِّ خود، مو را از ماست بیرون می کشیم، و اگر در هنگام تقسیمِ ارث به ما کم بدهند، کوتاه نمی آییم، امّا اگر جایی به مقدسّات توهین شود حاضر نمی شویم کوچک ترین قدم را بر داریم، و حتّی حاضر نمی شویم کوچک ترین امر به معروف و نهی از منکر را به خانواد و اقوام خود داشته باشیم!!!
  چه قدر خنده دار است که بعضی از ماها، در مراسم عروسی این همه ریخت و پاش می کنیم، و برایِ یک شب،  این همه اسراف می کنیم، و در جوابِ آن ها که می پرسند: چرا این همه اسراف می کنید، می گوییم: عیبی ندارد، شبِ عروسی، یک شبه! انگار یادمون رفته که شبِ اوّلِ قبر هم یک شبه!!!
   چه قدر خنده دار است که وقتی سوارِ اتوبوس هستیم و پیرمرد یا پیرزنی جایِ نشستن ندارد، عدّه ای اصلاً به رویِ خودمان نمی آوریم که یک نفر در سختی اُفتاده است و یا خود را به خواب می زنیم تا جایِ خود را به او ندهیم!!!
  چه قدر خنده دار است بعضی از ما، وقتِ پُز دادن که می رسد، به قیمتِ بالایِ لباس و عینک و کفش و اتومبیلِ خود، افتخار می کنیم، امّا اگر برادر دینیِ مان مقداری پول قرض بخواهد، با بهانه هایِ مختلف از  او فرار می کنیم!!!
  چه قدر خنده دار است که بعضی از ما به فکرِ لباس و کیف و کفشِ فرزندانمان هستیم، ولی به دنبالِ کتاب های مفید برای تربیت او نیستیم!!!  چه قدر خنده دار است، ... البته شاید بهتر است بگوییم چقدر گریه دار است، ... اینطور نیست؟؟؟ 

خوبه آدم گاهی وقتا ب خودش بیاد و ی تکونی ب خودش بده!!!

منبع:وبلاگ برادر گرامی ام آشنا

سلام ب دوستای عزیزم. 

خوبین؟ 

ی چن وقتی میشه ک نمیرسم (+یکم تنبلی و اینا)بهتون سربزنم و مطالب زیباتونو بخونم و... 

ب یاد همگی هستم حتی اونی ک اصن فکرشو نمیکنه تو دعاهام یادش میکنم... 

ان شاالله ک ایام ب کامتون باشه و برای منم دعا کنید... 

با این ک تعداد دوستای نتیم کم هستن ولی تک تکشون برام ارزشمندن و دوسشون دارم 

حتی شوما دوست عزیز 

مثه همیشه مراقب خودتون باشین 

اللهم صل علی محمد و آل محمد 

اللهم عجل لولیک الفرج