غزل پاییز

 

تو اگر شعر مرا میخوانی

یا که در خاطر خود یاد مرا می آری ،

 به تمنای نگاهم سوگند

نفسم بسته به توست

که اگر ببری از یادم ، لحظه ی مرگ من است

به تو سوگند و به باران  اشکهایم

 که تو را

 بیشتر از جان دوست میدارم