دیدی ی وقتایی انجام کارهامون رو ب اتفاقات و نشونه ها میسپریم؟
مثلا میخوایم ی جایی سرمایه گذاری کنیم
یا ب ی سفر مهم بریم
یا ی قرارداد کاری ببندیم
ب جای اینکه ب صدای عقلمون گوش بدیم،برای تصمیم گیری دنبال نشونه میگردیم...
نشونه هایی ک خودمون قرارداد میکنیم.
مثلا میگیم:
اگه فلان اتفاق پیش بیاد
یا اگه امروز ی دفه فلانی رو ببینم
یا اگه امشب فلان خواب رو ببینم
اون وقت این کارو انجام میدم
یا برعکس،از انجامش منصرف میشم!
حتی گاهی مبنای تصمیم گیریمون رو ی فال قرار میدیم!
جالبتر اینه ک بضی وقتا این قراردادها رو با خدا میبندیم
خدایا!اگه این کار خیره و ب صلاح من،فلان اتفاق بیفته و اگه ن....
خدایا!اگه فلان شخص فلان چیزو گفت ینی اینکه....
خدایا...
اما حواسمون باشه اینا قراردادهای ی طرفن
و البته بسیار خطرناک!
کی گفته وقتی ما با خدا قرارداد میبندیم و براش نشونه تعیین میکنیم،خدا هم اونو قبول میکنه؟
کی گفته فلان اتفاق،فلان خواب،یا فلان فال،ی نشونه ی معتبره برای درستی تصمیم ما؟
خدا ب ما عقل داده تا برای حل مشکلاتمون و توی تصمیم گیریهامون ازش استفاده کنیم.
مبنا قرار دادن ی اتفاق،ی خواب،یا ی فال،یا...
عین بی عقلی و عین کفران نعمته! کفران نعمت عقل...
مواظب باشیم! هیچ وقت عقل رو کنار نزاریم.
اگه میخوایم بدونیم ک :
چ کاری ب صلاحمونه و چ کاری ن،فقط کافیه ب صدای عقلمون گوش بدیم.
عقل میگه ب جای اتکا ب نشونه ها و قرار دادهای ی طرفه،تمام جوانب رو بسنج.
از تمام امکاناتی ک خدا بهت داده استفاده کن.
از فکرت،از هوشت،از مشورت با اطرافیان دلسوز و با تجربت،...
گاهی اوقات باید چیزی رو ک بر اساس اون تربیت شدیم و یا ب هر دلیلی جزء باورهامون شده،با عقل بسنجیم.
باید باورهای خودمون رو مرور کنیم.
شاید ب چیزی باور داریم و یا چیزی رو معیار زندگیمون قرار دادیم ک عاقلانه نیس.
همیشه یادمون باشه:
جهت و راهنمای خدا در بین ما عقله.
برگرفته از کتاب چگونه عاقلتر شویم...
____________________
امام صادق (ع)میفرمایند:"حجت بین خدا و بندگان ،عقل است"
کافی.ج 1.ص 25