مقصود از «ارزش» ، همان باورهای عمیق و درونی است که فرد آن را قبول دارد و ارزشمند میشمارد.
o «ارزش»، از فردی تا فرد دیگر میتواند یکسان نباشد. o هر فرد، «مجموعهای» از ارزشها دارد که اولویت اهمیتی آنها با یکدیگر برابر نیست. - حس عدم موفقیت یا نارضایتی از خود با بحث «ارزش»های آدمی در ارتباط است و معمولا در دو شرایط زیر این حالت ناخوشایند در وی ایجاد میشود: o به آنچه ارزش میپنداشته دست نیافته است. o به آنچه ارزش میپنداشته رسیده، اما چون در چیدمان و اولویت بندی ارزشهایش به خطا رفته، اکنون متوجه شده موضوعات مهمتری را فدا کرده است. - آدمی میتواند از روی فطرت پاکش و به مدد نعمت عقل، خوبیها را به عنوان ارزش زندگی خود انتخاب نماید. - «تربیت» بیش از هر عامل دیگری در شکلگیری «ارزش»ها نقش دارد. به گونهای که حتی میتواند تشخیص و انتخاب عقل و فطرت را تحت الشعاع قرار دهد. - اگر آنچه فرد در اثر محیط تربیتی به عنوان ارزش خود برگزیده، با عقل و فطرت در تضاد باشد، ممکن است با وجود دستیابی به آن ارزشها، حس رضایتمندی در وی ایجاد نگردد.....
منبع:پایگاه علمی فرهنگی محمد(ص) |