بنا به فرموده‌ی رسول خاتم، روز جمعه در میان روزهای هفته جایگاه ویژه‌ای نزد خدای متعال دارد. تا آنجا که می‌فرمایند:
«روز جمعه، ... خداوند، نیکی‌ها را دو برابر می‌کند و گناهان را محو می‌سازد (آنچنان می‌آمرزد که گویا اصلا اتفاق نیافتاده‌اند)؛ و بر درجات (مقامات معنوی) آدمی می‌افزاید. دعاها را در این روز مستجاب می‌گرداند؛ و گرفتاری‌ها را در این روز برطرف می‌نماید؛ و حاجت‌های بزرگ را در روز جمعه برآورده می‌فرماید.»[13]
امام صادق علیه السلام می‌فرمایند:
«گاهى مؤمن دعا مى‌کند و خداوند اجابت حاجت او را تا روز جمعه به تأخیر مى‌اندازد. روز جمعه سَروَر و بزرگترین روزها نزد خداوند است ... در این روز، زمانی وجود دارد که هر کسى در آن چیزى از خداى متعال بخواهد البته به او عنایت مى کند مگر اینکه حرامى را درخواست نماید.»[14]
همان طور که در کلام امام صادق نیز اشاره شد، در میان تمام ساعت‌های روز جمعه، زمان خاصی وجود دارد که تاثیرش بر اجابت دعا بیشتر از سایر اوقات است. امام باقر علیه السلام می‌فرمایند:
«در روز جمعه، زمانی وجود دارد که بنده‌ی مؤمنی از خدا درخواستی نمی‌کند و حاجتی نمی‌طلبد، مگر اینکه خداوند به او عطا می‌کند.»[15]
با استناد به کلام مربیان الهی، این زمان خاص، عبارت است از:
- هنگامی که خورشید در وسط آسمان قرار می‌گیرد تا پیش از شروع نماز جمعه[16]؛
- انتهای روز؛ هنگام غروب خورشید به گونه‌ای که هنوز نیمی از خورشید پیدا باشد[17]. [18]
شب‌های جمعه نیز از جایگاه ویژه‌ای در استجابت دعا برخوردارند. رسول خاتم می‌فرمایند:
«خداوند، هر شب - در یک سوم انتهایی آن - و [همچنین] هر شب جمعه – از ابتدای شب تا طلوع فجر – فرشته‌ای را به سوی زمینیان فرو می‌فرستد تا از جانب خدا ندا دهد: آیا درخواست کننده‌ای وجود دارد که من درخواستش را اجابت کنم؟»[19]
منبع：پایگاه علمی فرهنگی محمد(ص)