آخر این قرن ِ زمستانی به سر می‌رسد و سر می‌رسد   آن که باید ...

استادمون میگفتن:

کسی ک میخواد مهدویتش رو تست کنه باید تو ماه اسفند این کارو انجام بده و ببینه چقدر دغدغه ی فردی و اجتماعی برای تغییر و تحول بهارو داره.

کلا سیر طبیعت میلش ب این تغییراته ولی متاسفانه ما در اون غرق شدیم و غافل از حقیقت بهاریم...

ربیع الانام، حضرت حجت هستن ک با ظهور ایشون بهار حقیقی اتفاق میفته و ما انسانها تازه میابیم ک این همه مدت تو زمستون بودیمو ب سمت بهار حرکت نمیکردیم...

البته رسیدن ب بهار حقیقی زمان نداره و هر آن، با تغییرو تحول و خونه تکونی در خودمون، میتونیم در ربیع الانام ورود پیدا کنیم...

حالا یکی یه کمی این اتفاق براش میفته و واسه یکی بیشتر تو زندگیش نمود پیدا میکنه.یکی اکثر وسایل خونشو ،نو میکنه یکی دیگه فقط کفششو واکس میزنه...

بهرحال رتبه بندی داریم تو این تغییرات...

اگر فکر میکنیم تغییراتی رو نسبت ب گذشته داشتیم ولی در رکود هستیم باید اونو بشکنیم و با توجه,تمسک و معرفت ب حضرت حجت حرکت رو ب جلویی داشته باشیم و ایشون رو نسبت ب آرزوها و مطلوبهامون اولی بدونیم و ایشون رو تو زندگیمون دخیل کنیم...

در لحظه ی تحویل سال از خدا احسن الاحال رو بخوایم ک ان شاالله با ظهور حضرت برامون اتفاق بیفته...حالتهای زشت رو کنار بزاریم و استارت کارای خوبو بزنیم...

ب اتفاق خانواده دعای فرج رو بخونیم و برای سلامتیشون صدقه بدیم و ازشون بخوایم ک کمکمون کنن تا قدمهای بیشتریو نسبت ب گذشته برای نصرت ب ایشون برداریم...

ایام فاطمیه رو هم دریابیم ک شاید بتونیم بگیم کیفیت عزاداریش نسبت ب ماه محرم از زاویه های مختلف بیشتره و اگه اینور زمینه سازی نکنیم نمیتونیم محرم رو خوب نشون بدیم و ی جورایی شهادت حضرت زهرا سلام الله یکی از عقبه های محرم ب حساب میاد و اولین اتفاق  بد( بعد از شهادت پیامبر ص)ک بین اهل بیت علیه السلام افتاد شهادت حضرت فاطمه س بود...

التماس دعا...