«حسین علیه السلام این حق را بر گردن من دارد که هر که او را زیارت کند، زیارت وی را به عرض حسین برسانم. هر که بر او سلامی بفرستد، سلامش را به حسین برسانم و هر که بر او درود بفرستد، درود او را به حسین برسانم.»
پس اینک ای نجات یافتهی حسین! سلام ما را نیز به آقای خود که از سُلالهی رحمت و عترت است برسان و از جانب ما عرض کن:
«ای مولا و ای آقای ما!
ما نیز همچون فُطرُس درمانده و گرفتاریم. میلادت را بهانهای میداریم برای آنکه از خدا طلب کنیم به برکت و حُرمت وجودت، غضب خویش از ما بردارد و نجات دهندهی آخرالزمان را که نهمین فرزند از نسل توست، بر ما آشکار سازد. میدانیم نیازی نیست هفتصد سال دعا کنیم تا باب رحمت خدا گشوده شود و اذن ظهور منجی صادر گردد. گوشهی چشمی از تو ما را بس است تا جمیع عنایات پروردگار نصیبمان گردد و پر و بال پروازمان شفا یابد.
پس از جانب ما آمدن فرزندت را طلب کن تا در عصر طلایی ظهور، همگان طعم خوشبختی و سعادت را بچشیم و خدا را به شایستگی عبادت کنیم.»